Kemikleri 65 yıl sonra eriyen buzulda bulundu

65 yıl önce Antarktika’da buzul çatlağına düşerek kaybolan İngiliz araştırmacı Dennis “Tink” Bell’in kalıntıları, eriyen buzulda bulundu. Ağabeyi David Bell, “Onu bulma umudumu çoktan yitirmiştim. Bu inanılmaz, şaşırtıcı. Hâlâ aklım almıyor” ifadelerini kullandı.

1959’da Antarktika’da yaşanan bir kazada hayatını kaybeden bir İngilizin kemikleri, 65 yıl sonra eriyen bir buzulda bulundu.

Kalıntılar, Polonya Antarktika ekibi tarafından keşfedildi. Yanında bir kol saati, bir radyo ve bir pipo da bulundu. Yapılan incelemeler sonucu, cesedin 25 yaşındayken buzul çatlağına düşen Dennis “Tink” Bell’e ait olduğu kesinleşti.

“ONU BULMA UMUDUMU ÇOKTAN YİTİRMİŞTİM”

Dennis Bell, o dönem, günümüzde “British Antarctic Survey” (BAS) olarak bilinen kurum için çalışıyordu. 86 yaşındaki ağabeyi David Bell BBC’ye yaptığı açıklamada, “Onu bulma umudumu çoktan yitirmiştim. Bu inanılmaz, şaşırtıcı. Hâlâ aklım almıyor” diyor.

BAS Direktörü Prof. Dame Jane Francis ise Dennis’i “son derece zorlu koşullarda Antarktika’nın keşfi ve ilk bilimsel çalışmalarına katkı sunan cesur insanlardan biriydi” diyerek tanımlıyor ve sözlerini şöyle sürdürüyor: “1959’da kaybolmuş olsa da anısı meslektaşları arasında ve Kutup araştırmalarının mirasında yaşamaya devam etti.”

NE OLMUŞTU?

1959 yılının temmuz ayında, David Bell’in Londra’daki aile evine bir telgraf ulaştı. David o anı şöyle hatırlıyor:”Telgrafçı, ‘Üzgünüm ama haberler iyi değil’ dedi.”

Bunun üzerine yukarı çıkarak anne ve babasına haberi verdi: “Korkunç bir andı.”

Bugün Avustralya’da eşi Yvonne’la birlikte yaşayan David, çocukluk anılarını anlatırken gülümsüyor. Abisi Dennis’i “çekici, eğlenceli, hayat dolu” biri olarak hatırlıyor.

“Tink” lakaplı Dennis Bell, 1934 doğumluydu. Kraliyet Hava Kuvvetleri’nde (RAF) çalıştı, meteoroloji eğitimi aldı. Daha sonra Falkland Adaları Bağımlılık Araştırma Kurumu’na katılarak Antarktika’da görev yaptı. Ağabeyi David, onun çocukluktan beri Kaptan Robert Scott’un Kutup günlüklerine meraklı olduğunu söylüyor.

1958’de iki yıllık görevle Antarktika’ya giden Dennis, 12 kişilik bir ekiple King George Adası’ndaki küçük İngiliz üssünde çalışıyordu. Görevi, hava balonları uçurup üç saatte bir hava durumu raporlarını İngiltere’ye bildirmekti. Soğuk kış aylarında yiyecek stoklarını düzenlemekten de sorumluydu. Aynı zamanda köpek sevgisiyle de ünlüydü; kızak köpeklerine bakıyor, yavru köpekler yetiştiriyordu.

BAS arşivleri, onun neşeli, çalışkan ve şakacı biri olduğunu yazıyor. Ayrıca yemek yapmadaki yeteneğiyle de anılıyordu.

KAR TABAKASI ÇÖKÜNCE ÇATLAĞA DÜŞTÜ

26 Temmuz 1959’da, 25. doğum gününden birkaç hafta sonra, Dennis ve arkadaşı Jeff Stokes bir buzulda ölçüm yapmaya çıktı. Kar derindi, köpekler yorgundu. Dennis, onları teşvik etmek için öne geçti. Kayaklarını takmamıştı. Bir anda kar tabakası çöktü ve çatlağa düştü.

Jeff ona seslendi, Dennis cevap verdi. İp sarkıtıldı, köpekler ipi çekti ve Dennis yukarı doğru çekildi. Ancak ipi beline bağlamıştı. Tam yukarı çıkarken kemeri koptu ve tekrar düştü. Arkadaşı Dennis’e yeniden seslendi ancak bu kez yanıt alamadı.

David Bell, “Bu hikayenin etkisinden asla kurtulamayacağım” diyor.

KAYBOLDUĞU NOKTADAN ÇOK UZAKTA BULUNDU

Ama bu yıl, çalıştıkları istasyonun yakınında Polonyalı araştırmacıların ayakları “bir şeye” takıldı. Dennis bulunmuştu. Burası King George Adası’nda Ecology Buzulu’nun eteğindeydi. Bulunduğu yer, buzulların hareketi nedeniyle kaybolduğu noktadan oldukça uzaktaydı.

Bilim insanları bu buzula yaptıkları dört seyahat sonunda kalıntıları çıkarmayı başardı. Kemiklerin yanında, ip parçaları, bambu kayak bastonları, bir gaz lambası ve askeri çadır parçaları da buldular. Polonyalı ekip onun tekrar kaybolmaması için GPS işareti koydular.

David Bell, haber karşısında hâlâ şaşkın olduğunu söylüyor. Polonyalı bilim insanlarına minnettar olduğunu ekleyen David, “Keşke annem ve babam da bu günü görebilseydi” diyor.

Yakında İngiltere’ye giderek kız kardeşi Valerie ile birlikte Dennis’i son yolculuğuna uğurlayacak: “Harika bir duygu. Sonunda kardeşimle buluşacağım. Belki garip gelebilir ama mutluyuz. Artık bulundu, eve döndü.”

Kaynak: BBC